Nawet „ziarno żeby zakiełkować” musi „się zdecydować”. Jak to jest się decydować czyli określać się i ryzykować?
Za pomocą opowiadania można to zilustrować. A zatem …
Przyleciało małe ziarno nad skaliste góry i wpadło w wąską szczelinę. Leciało i leciało, coraz niżej i niżej, aż zatrzymało się na dnie skalnego urwiska. Było tak głęboko, że nie docierało tam ani słoneczne światło, ani wiatr, w którym tańczą drzewa, ani deszcz, który zrasza liście, ani śpiew ptaków. Było ciemno, smutno i bez perspektyw. Ziarno pomyślało:
– Nie ma sensu tu rosnąć. Cóż, będę musiało pożegnać się z życiem zanim ono się zaczęło.
Świat jest niesprawiedliwy, dlaczego inne mogły spaść na żyzną ziemię, na łąkę, lub w lesie, wśród innych drzew, dlaczego ja musiałem właśnie tutaj? Już gorszego miejsca być nie mogło. No cóż, żegnaj świecie. Konam, zanim zdołałem cię poznać.
– Powiedziało i skuliło się w sobie.
Stawało się coraz mniejsze i mniejsze, a gdy już prawie wyschło, usłyszało głos.
– Postanów, że urośniesz. Podejmuj decyzje, nie poddawaj się, walcz.
– A przepraszam, jak urosnę? Skąd mam czerpać światło, deszcz, wiatr? Jak mam rosnąć, skoro tuż nade mną jest skała?
– O to się nie martw. Nie zajmuj się sprawami, na które nie masz wpływu. Ty możesz tylko jedno: Postanowić i się nie poddawać.
I ziarno posłuchało. A kiedy zaczęło kiełkować, puszczać pierwsze pędy, zakorzeniać się i zaprzyjaźniać ze skałami, okazało się, że te, w cudowny sposób zrobiły dla niego miejsce… A może to miejsce i warunki zawsze były? Może ziarno po prostu musiało uwierzyć, zdecydować i urosnąć, aby to zobaczyć?
(Autor bajki nieznany)
Jak często z czegoś rezygnujesz tylko dlatego, ze wydaje Ci się to niemożliwe? Jakie decyzje sprawiają Ci trudność? Od czego uzależniasz podejmowanie decyzji? Jak się czujesz kiedy się określasz, czyli decyzje podejmujesz? Jaką decyzję jeszcze dzisiaj podejmiesz? Na co czekasz? Co sobie z tego opowiadania dla siebie bierzesz?
Każda zmiana zaczyna się od wyzwania, zdecydowania się, a później działania.
