Bajka o Długich łyżkach (za. J.Bucay), Niebie i piekle lub .. Byciu Razem.
Życie to szwedzki stół, my degustujemy i smakujemy. Czy jednak nasyceni zostajemy? A może, podążając ścieżką kultury wschodniej warto zastanowić się jeszcze nad inna analogią jedzenia/karmienia i żywienia, przedsmaku nieba oraz głodu i niedosytu jako bram być może piekła…
Chcesz wiedzieć jaka jest różnica?
Zapraszam Cię przed dwoje drzwi.
Otworzymy pierwsze. Na środku pokoju stoi okrągły stół, a na nim duże naczynie z jedzeniem. Jedzenie pachnie tak aromatycznie, że można poczuć nieopisany głód. Dookoła stołu siedzą ludzie. Wychudzeni, smutni i szarzy. Każdy z nich trzyma w ręku łyżkę, która ma bardzo długą rączkę przytwierdzoną do ich dłoni. Każdy może sięgnąć łyżką do naczynia, ale nie może nasycić się jedzeniem, gdyż rączka łyżki była dłuższa, niż ręka. Co czujesz na widok tego cierpienia i nieszczęścia.
Otworzymy teraz drugie drzwi. Pokój wygląda dokładnie tak samo, na środku pokoju stoi dokładnie taki sam stół, a na nim dokładnie takie samo naczynie pełne wyśmienitego jedzenia. Dookoła siedzą ludzie z takimi samymi długimi łyżkami przytwierdzonymi do ich dłoni. Wszyscy jednak są weseli, w świetnej formie, prowadzą ożywioną dyskusję. Pokój promienieje radością i dobrobytem.Jakie to proste, piękne i radosne. Ci szczęśliwi ludzie nauczyli się karmić siebie nawzajem, podczas gdy tamci, chciwi, potrafią myśleć tylko o sobie.
Czym my się żywimy i jak się wzajemnie karmimy?
A może warto zastanowić się nad tematem wspólnego biesiadowania i dzielenia się „apetytem na życie” w uroku i zachwycie. To też nowa koncepcja na wspólne spotkania Twórczej Akademii Kobiet, która pobudza do działania i korzystania z „ukrytych talentów” Kobiet i ich pasji. Sztuka kulinarna nie bez powodu nosi taką nazwę. Jej wykonawcą/artystą/kreatorem może być zatem. Każdy, kto jest ciekawy i odważny. A odwaga zawiera w sobie: geniusz, siłę i magię.
( za: J. W. Goethe )
